Dag van het duiken

19 augustus 2015 - Furnas, Portugal

Vandaag niet alleen in de ontbijtzaal. Het was natuurlijk vroeg want ik moest om 9 uur bij het duikcentrum staan, en zaten er meerdere mensen in de ontbijtzaal. Het was wel lekkerder dat er meerdere waren zodat er wat remoer om me heen was. Bij het ontbijt gelijk wat broodjes mee gejat voor de lunch, typisch een gierige Nederlander maar ja anders gaat het weg en dat is weer food waste. 

Op naar het duiken met de zenuwen natuurlijk weer. Aangezien ik nogal een zware luchtconsumptie heb af en toe hoop ik dat ik deze duik toch wat langer kan maken en niet dat iedereen omhoog moet vanwege mij. Nog meer doem scenario's kruipen mijn hoofd in en ik zit erover te denken om het maar af te blazen. Wat een schutsluis ben ik dan, dus toch maar door gegaan en natuurlijk valt het allemaal wel weer mee. 

Aangekomen bij de duikschool krijg ik al mijn materialen en is het wachten totdat we de boot op gaan. Ook dit is weer een zodiak en gelijk weer paniek in mijn hoofd, hoe moet ik een bootduik maken? Dit heb ik niet geleerd bij mijn duikcursus. Gewoon gaan met die banaan en niet over nadenken. 

Iedereen is aan boord en we varen uit naar een duikspot waar een wrak ligt uit de tweede wereldoorlog. Aangekomen bij deze duikspot moeten we al onze materialen aantrekken en dan achterover het water in. Buddychek zit er niet in, even een snelle check van de gids en dan het water in. Gelukkig heb ik mijzelf extra goed gecheckt. En daar ga ik achterover het water in met een gekke backflip, even zoeken wat nou ook alweer boven en onder is en zo ben ik in het water. Als de groep compleet is dalen we af via een lijn naar het wrak. Als de groep helemaal beneden is gaan we rond het wrak zwemmen. Na een hoek om te gaan staat er een lichte stroming die koud is en ons een beetje meetrekt, ook dit heb ik nog nooit mee gemaakt met de duikcursus maar het ging wel goed. Gewoon het principe volgen van de stroming gebruiken in de Franse riviertjes waar ik jaren lang ervaring heb opgedaan. 

De stroming helpt ons uiteindelijk weer terug naar de boot. Via de lijn weer omhoog, een tussenstop van 3 minuten op 5 meter ( om te voorkomen dat je decompressieziekte krijgt ) en dan helemaal naar boven. Het lekkere van zo'n georganiseerde duik bij een duikcentrum is dat alles voor je wordt gedaan. Het materiaal in de boot leggen, materiaal in de boot hijsen als je klaar bent met duiken en al het duikmateriaal opruimen en uitspoelen. Ik hoefde zelf letterlijk niks te doen dan een wetsuit aantrekken en duiken. Na het duiken had ik wel hoofdpijn, maar dit trok wel weg, dus niks ernstigs ( heb dit ook al in Nederland gehad ). Het was gelukkig maar 1 duik waarvoor ik een voucher had want een tweede had er niet in gezeten.

Ook mijn logboek ingevuld natuurlijk en wat bleek nou dat we maximaal op 19 meter hebben gezeten. Volgens mijn padie open water mag ik maar tot 18 meter, oeps 1 metertje meer. Maar ja 1 metertje meer of minder ik heb het niet gemerkt. Een leuke duik naar een wrak waar veel visjes zwommen, niet allemaal de mooiste maar toch een geslaagde duik. 

Na de duik besloot ik weer terug te gaan naar mijn hotel. Ik weet wat jullie denken dan blijft hij weer hangen en dan weer dat heimwee gevoel, maar ja ik kon niet met dat zout wat overal schuurde nog door de stad lopen. Ik liep naar mijn auto in de garage en kwam tot de ontdekking dt ik mijn uitrij ticket kwijt was. Ja hoor het was weer een feestje, alles doorzocht en nog terug gegaan naar het duikcentrum maar nergens te vinden. Nog een laatste keer in mijn tas gekeken en ergens in een ver hoekje lag mijn gouden ticket. Gelukkig, ik kon weer tegen een normale prijs de garage uit. 

Eenmaal in het hotel, gedoucht en de vorige blog geschreven, kwam het gevoel een klein beetje omhoog van heimwee. Ik bedacht me geen seconde en besloot gewoon het stadje in te lopen. Dit zorgde er voor dat het gevoel verdween en ik heb nog wat foto's kunnen maken. Na de stadswandeling ben ik gaan touren met de auto. Mooie plekjes gezien en ook vooral mooie uitzichten. Ik besloot een pad in te gaan die leidde naar een top voor een mooi uitzicht. Het pad liep al steil omhoog maar ik ben gewoon doorgegaan. Draai ik een bocht om en sta ik ineens voor een weg die 45 graden daalt. Dat gaat hem niet worden met een huurauto waar ik niet van weet wat hij allemaal aan kan. Omgekeerd en weer het andere minder steile stuk ( maar toch nog steil) naar beneden gevolgd. 

Tijdens het toeren zie ik in mijn ooghoek een kasteeltje ( of eigenlijk wacht torentje ). Ik besluit om mijn auto neer te zetten en naar het torentje te klimmen. Ik dacht dat doe ik wel even, maar het was toch nog verder en steiler dan ik had verwacht. Nog een klein stukje naar het torentje, maar dan opeens sta ik tussen de koeien. Ook merk ik dat er gewoon een weg naar het torentje leid en besluit om terug te gaan naar mijn auto. Via de reguliere weg toch bij het torentje gekomen. Een prachtig uitzicht aan alle kanten en je kan wel zien waarom dat torentje op dat punt staat.

Inmiddels was het half 7 en was ik weer op het punt om wat te gaan eten, wat gisteren nog zo problematisch was. Terug gereden naar het hotel en weer het stadje ingelopen op zoek naar een restaurantje. Gewoon doen dat is de aanpak om niet te vervallen in het oude ritueel. Een restaurantje gevonden met lekkere vleesgerechten ( tenminste dat staat op de kaart). Op het tera zat een stelletje maar verder niemand, misschien is het nog niet de tijd om te gaan eten volgens de lokalen. Ik ga zitten, bestel iets te eten en natuurlijk hebben ze precies dat weer niet. De dienstdoende ober rade mij een ander gerecht aan wat lekker mals varkensvlees was. Vraagt hij of ik wat wil wil drinken en ik zeg natuurlijk ja, vervolgens begint hij welke wijn ik dan zou willen. Ik zeg nou weetje doe maar mij gewoon een appelsap. 

Het eten was lekker, alleen wat aan de zoute kant. O ja, en nogal veel knoflook. Ik geloof dat er 7 teentjes op mijn vlees lagen,  iet uitgeperst maar gewoon heel meegebakken. Ook nog een toetje besteld, chocolade mousse, om het goed te maken van de vorige avond. Het was lekkere chocolade mousse, alleen jammer dat het geschift was. Wel opgegeten want de smaak was gewoon goed. Al met al een goede dag zonder downs dit keer. 

Weer een dag overleefd en nog een fijne avond een slaap lekker.

 

PS: filmpje van duiken staat bij video's en foto's komen als het goed is te staan in het mapje foto's, maar dat spreekt voor zich.

5 Reacties

  1. Mariska:
    19 augustus 2015
    Goed zo neef! echt heel leuk om te lezen. Goh wat lijk je op je moeder. haha .Gelukkig ook genoeg van je vader. Goed van je dat je niet gewoon blijft zitten in je hotel, je ziet dat het werkt. Geniet!
    kus Maris
  2. Ingrid:
    20 augustus 2015
    Zo grijze jager! Nu wordt het echt een avontuur he!
    Goed om te lezen dat je het motto van de familie hoog houdt: niet zeuren,aanpakken...
    Weet dat niet niet altijd een goed motto is,maar in deze situaties helpt het je er wel doorheen.
    Op dag 12 wil je vast niet meer terug...
    Je schrijft echt heel beeldend,kan het zo voor me zien en wat heb je ook veel opgepikt he van onze vakanties,leuk om dat zo terug te lezen.
    Maak er weer een mooie dag van vandaag en ben benieuwd naar het volgende deel van de grijze jager.
  3. Heidy:
    20 augustus 2015
    Wat nou schijtluis ....je doet het toch maar mooi!
  4. René:
    20 augustus 2015
    Hoi Tiempie,

    Vind dat je je er goed doorheen slaat hoor!! Je komt als een ander mens terug. Geniet er maar lekker van. Wij gaan op avontuur in de Egeteling haha, ook spannend.
  5. Annie:
    21 augustus 2015
    Hey Tiempie!

    Leuke verhalen zeg, heerlijk dat je dit doet zo in je eentje. Ben eigenlijk wel een beetje jaloers want zulke plannen maak ik zelf nu ook. Maarja dan vogels kijken natuurlijk... Maar hou jezelf goed en geniet ervan!

    Groetjes, Annemijn