Dolfijnen jacht
18 augustus 2015 - Furnas, Portugal
De vorige blog even doortrekken naar deze blog. Het is nog steeds de dag van het "lonely breakfast".
Ik stap in mijn auto en voer het adres in van de plek waar de organisatie zat van "met dolfijnen zwemmen". Helaas kan mijn tomtom dit adres niet vinden. Oke en nu, ik weet dat het in Ponta Delgada ligt dus ik voer daar een adres in en dan zie ik het ter plekke wel waar het zit ( moet in ieder geval bij de kust zijn ). Ik rijden en ik maar blindelings mijn tomtom volgen. Waarschijnlijk heeft mijn tomtom alle tijd en stuurt mij via een of ander offroad weggetje, wat volgens mij langer duurt dan de normale snelweg die ik op de heenweg ben gekomen. Ik blijf braaf mijn tomtom volgen omdat ik nu totaal niet weet waar ik zit. Gelukkig was ik op tijd vertrokken en het was wel weer een mooie rit zo door de outback van de Azoren. Prachtige natuur met van alles, het lijkt wel een mix tussen Frankrijk en een tropisch oord. Palmbomen kom je af en toe tegen maar ook hortensia's staan overal langs de weg.
Nog steeds in de outback stuurt mijn tomtom mij een onverhard pad op waar ze vervolgens de weg af hebben gesloten vanwege werkzaamheden. Ik zit ergens in de middle of nowhere en overal waar ik heen rijd zegt mijn tomtom dat ik toch echt dat pad af moet. Helaas tomtom, dat gaat niet. Uiteindelijk kom ik de bordjes Ponta Delgada weer tegen. Deze besluit ik te volgen en mijn tomtom pakt hem weer goed op.
Na een ritje van anderhalf uur kom ik eindelijk aan in Ponta Delgada. Hier deed het mij weer herinneren aan de drukke kustplaatsen van Frankrijk. Ik kreeg het al benauwd waar ik mijn auto moest zetten, want zoals ook in Frankrijk was het ontzettend druk en ik had ook nog niet het kantoortje gevonden voor dolfijnen zwemmen. Uiteindelijk een parkeergarage gevonden en het kantoortje, dus al met al kwam het toch nog goed. Ik was er een uur te vroeg ( ja want ik was "ruim" oprijd weg gegaan ) en besloot om de duikschool op te zoeken waar ik de volgende dag naartoe moest. Gelukkig zat die er recht tegenover. Hier besloot ik nog even door te geven dat ik nog spullen nodig had en om te vragen of een email van padie genoeg was om aan te tonen dat ik een duiker ben. Spullen geregeld en ze deden niet moeilijk over dat ik geen officiële kaart had.
terug naar de dagactiviteit, het dolfijnen zwemmen. Ik kregen een reddingsvest om en we gingen op weg met een stoere zodiac naar de spot waar de dolfijnen zaten. Op de plek van de dolfijen lagen al 4 andere boten ( ja want het was natuurlijk ook stom om te denken dat het met respect en kleinschalig zou zijn ). De dolfijnen zag je al boven het water uitspringen en was benieuwd hoe ze zouden reageren op mij als ik het water in zou gaan. Eerst ging een ander koppel het water in en zag al gelijk dat de dolfijen weg zwommen van de boot en niet heel nieuwsgierig waren. Het was een kleine groep waardoor het een soort jacht werd van de dolfijnen omsingelen om ze toch dichtbij te kunnen zien. Het was continue het water in en 20 seconden er weer uit omdat de dolfijnen te ver waren om te zien. het voelde niet heel erg relax aan en ik vond het persoonlijk niet een aanbeveling. Het is wel mooi als je ze eenmaal ziet, maar voor mijn gevoel kwam het te gedwongen over. Wel hele aardige mensen van de organisatie, maar ze deden te hard hun best om ons dolfijnen te laten zien. We mochten ook nog even met zijn alle het water in om lekker te zwemmen. Hier merk je dan wel dat je als enige alleen bent omdat de andere allemaal met zijn tweeën zwommen en liepen te dollen. Lekker even gedobberd en weer terug in de boot. Met een noodgang weer terug, wat een ik erg leuk vond. Beetje scherpe tochtjes draaien. De mensen van de organisatie maakte er wel wat van. Zie filmpje voor de dolfijnen trip ( let niet op de kwaliteit, het is verdomde moeilijk om te filmen en te genieten en te zwemmen ).
Weer terug om een uur of half 5 's middags besloot ik terug te rijden naar mijn hotel. Hier kon ik het zoute water afspoelen onder de douche. Eenmaal onder de douche vandaan aangekleed om vervolgens het plan te hebben om uit eten te gaan.
Ik ga niet liegen, ik kreeg even een inzinking toen ik helemaal alleen op mijn kamer zat. Ik had plot een sterk paniek gevoel van heimwee. Dit weerhield mij ervan om van mijn kamer af te komen en uit eten te gaan. Ik had besloten om maar op mijn kamer te blijven en een filmpje op te zetten. Deze avond heb ik 1 muesli reep op, maar de volgende dag zou ik het weer goed maken bij het ontbijt. Naast het heimwee gevoel speelde natuurlijk ook de zenuwen mee voor de volgende dag weer het duiken. Deze dag had alle emoties wel een beetje in zich, van een goed gevoel naar heimwee naar het stress gevoel van verdwaald zijn. Al met al een goede eerste dag, misschien had ik toch ervoor moeten kiezen om eerst gewoon een weekje Ardennen moeten doen. Maar ik ben eigenwijs en eigenwijs zal ik altijd blijven.
Jouw gevoel is heel begrijpelijk en bovendien had je je zo veel voorgesteld van het zwemmen met dolfijnen!ja je bent net zo'n idealist als je moeder.
En alles bij elkaar ben je er toch goed uitgekomen hoor,leuk hoe je het allemaal verwoord,we zien het voor ons.
Ben nu ook wel benieuwd naar je duikverhaal,hopelijk voldeed dat wat meer aan je misschien (te) hoge verwachtingen...
Dikke kus x
wat schrijf je leuk! en mooi dat je je gevoel zo op papier kan zetten, is ook prettig om het van je af te schrijven. Man je doet het super, logisch met ups and downs, maar je doet het!! het duiken zal vast beter geweest zijn, je wist de weg nu al, dus de stress van het niet vinden of te laat komen heb je niet gehad. Ik ben benieuwd. En je hebt toch wel een boek bij je om tijdens het ontbijt te lezen ofzo he?! :-)
Kus Maris
Ben dan niet je moeder...maar ben wel trots op je. Ook dat je eerlijk schrijft dat het niet allemaal meevalt!
Leuk dat je zo schrijft, kunnen we een beetje meeleven.
Echt heel leuk jouw verhalen te lezen! ! Best gel ineens helemaal daar in je uppie alles te moeten regelen, maar zo te lezen sla je je er goed doorheen. Ben benieuwd naar je volgende avonturen! !! Geniet er van hè! .Kus Karin
We zitten hier met zn drieen aan de tuintafel (anouk, karin en ik) allemaal op ons eigen apparaat je verhalen te lezen. Echt super leuk geschreven. Normaal lees ik nooit een boek in één keer maar dit was echt de moeite waard. Top dat je dit zo in je eentje doet hoor. Verheug me al op je volgende verhaal.
Gr, René