Het eerste echte deel van mijn vakantie

Vandaag op het vliegtuig gestapt. Het gevoel dat ik het eigenlijk niet had moeten doen wordt steeds groter naarmate ik dichter bij de gate kom. Waarom doe ik dit vraag ik mijzelf continue af. Eenmaal afscheid genomen van mijn ouders en door de douane neemt dit gevoel af. Het gevoel dat ik de hele wereld aan kan neemt het over en ik loop achter de douane langs de vele winkels die zich daar op Schiphol bevinden. Lekker muziekje in en gaan met die banaan. Om half 6 kan ik het vliegtuig in en ik ben benieuwd naast wie ik zit. Bij de incheckbalie heb ik al wat fossielen gespot die ook lekker naar de Azoren gaan en nog niet veel van mijn leeftijd, dus ik had ook geen hoop op dat dit in het vliegtuig anders zou zijn. 

En ja hoor, mijn gevoel werd werkelijkheid, ik zat naast een moeder en een zoon die beide ver boven mijn leeftijd lagen. Het klikte wel gelijk en meestal zijn ouderen veel gezelliger en niet bezig met hun telefoon of andere apparatuur. Vrijwel de hele weg gepraat over van alles, over duiken, over wat ze op de Azoren gingen doen, noem maar op. Tijdens de vlucht kregen we ook te eten, een spinazie schotel met gehaktballetjes en een ontzettend droge brownie. Al met al viel het mij niet tegen, want ik heb nog nooit gratis eten gehad in een vliegtuig. Niet dat ik al veel gevlogen heb, maar de andere 4 keer heb ik niks gratis gehad. Al met al viel de vlucht mij alles mee.

Eenmaal geland begin het volgende avontuur, de auto regelen. Wij landde om 20:15 lokale tijd ( + 2 uur voor Nederlandse tijd ). Het was een klein vliegveld waar alles makkelijk te vinden was, zo ook de auto service. Het enige probleem was dat er zo'n 10 mensen voor mij stonden en dat een auto regelen met al het papierwerk wat er bij komt kijken nogal lang duurt. Ik heb daar van half 9 tot 10 uur gewacht totdat ik een auto had. 

Al het papierwerk ingevuld, enorme borg betaald, kon ik eindelijk in mijn autootje. Op de voucher stond een Renault twingo, maar ik kreeg een gloednieuwe Renault captur met airco en navigatie ( helaas was deze in het Portugees ). Eindelijk kon ik op weg naar mijn hotel wat ngo 30 km door bergen rijden was. Het was pikdonker en er was totaal geen straat verlichting, dus het rijden was ook erg vermoeiend dwars door de bergen in het pikke donker. 

Aangekomen in het hotel gelijk alles naar mijn kamer gebracht en lekker op bed geploft. 

Vandaag ( 18-8-2015 ) zat ik helemaal alleen aan de ontbijttafel. Het was een lekker ontbijten maar niet heel erg uitgebreid. Vandaag staan met dolfijnen zwemmen op de planning. Weer spannend, maar toch ook wel leuk. Rapport wordt misschien vanavond geplaatst. Voor nu zeg over en uit en geniet van de dag.