Last island ( na de eindstop op Sao Miguel na )

vandaag was het weer zover, vertrek van het eiland Pico en een boottocht naar Faial. De bootovertocht was mooi en heb ook vooraal aapjes ( mensen ) zitten kijken. Het blijft mij altijd verbazen hoe groot de documentatiedrift ( foto's, filmpjes en selfies ) van de mens is. Niemand lijkt zich te ontspannen en te genieten van de weidse oceaan, Maar continue een foto maken van het eiland pico, soms wel honderden. Verdringen bij de balustrade om het "perfecte" shot te nemen. Dan denk ik mensen geniet er eens een beetje van. Je bent er nu dus geniet er nu van en niet continue denkend welke foto's je zal gaan laten zien aan de mensen die thuis zitten. Dit is in ieder geval mijn insteek nadat ik merkte dat teveel met de camera bezig zijn mij teveel afleidde van de wonderlijke natuur taferelen. Maar geen zorgen ook ik heb foto's die bij thuiskomst bewondert kunnen worden.

Al goed, na de bootovertocht weer op zoek naar mijn autoleverancier. Deze kon ik in eerste instantie niet vinden en besloot maar even te vragen waar deze zat, voordat ik heel Faial zelf zou afzoeken. Wat bleek nou, de organisatie die op mijn blaadje stond, werd gerepresenteerd door een ander lokaal verhuurbedrijf. Autootje dus weer opgehaald, een mooie witte Opel Corsa, en begonnen met het eiland rond te rijden ( Faial is net iets kleiner dan Texel ) aangezien ik nog niet mijn hotel in kon. Mooi groen eiland totdat je een hoek om draait en daar een landschap zit waar het lijkt alsof de Apocalyps hier heeft toegeslagen. Hier moest ik meer van zien, dus besloot te voet verder te gaan op ontdekkingsreis in dit landschap. Het bleek een vulkaan te zijn die nog geen 50 jaar geleden is ontstaan. In de verte staat een vervalen vuurtoren, wat het beeld van de Apocalyps alleen maar versterkt, en ik besloot hier heen te lopen. Hier bleek een museum te zitten over vulkanen. Deze besloot ik te bezoeken omdat het mijn altijd wel intrigeert hoe die vulkanen ontstaan.  Het was een mooi opgezet museum met inderdaad van alles over vulkanen, de vulkaan die naast het museum zat en ook over de geschiedenis van de vuurtoren. Deze bleek eerst bij de kust te hebben gestaan, maar dankzij de vulkaan nu ver van de kust af staat en ten tijde van de uitbarstingen vrijwel volledig onder de as stond. De vuurtoren is weer uitgegraven en is nu te bewonderen vlak naast de vulkaan. De vulkaan is niet meer actief, geen zorgen. 

Na het bezoekje aan het museum werd het wel eens tijd om mijn hotel op te zoeken. Het hotel lag in het centrum van Horta, een havenstad die in trek is bij wereldzeilers, en was nog moeilijker te vinden dan ik had gedacht. Dankzij dat heel veel wegen eenrichtingsverkeer zijn, werd de stad een enorm doolhof en was mijn navigatie soms de weg kwijt. Eindelijk stond ik in de straat waar mijn hotel zou moeten zijn alleen ik kon het nergens zien. Besloten om de auto maar even te parkeren en te voet verder te gaan. Stap ik mijn auto uit en tot mijn grote verbazing sta ik precies voor mijn hotel, Casa do Lado, wat geschreven staat op een bordje bij de deur. Was een grappig oud hotel wat ook van binnen de nodige oude details nog had. Ruime kamer, helaas geen airco en het was best benauwd deze dag.

Weer in de avond opzoek naar een restaurantje op een alweer nieuw eiland. Kwam uit bij een pizzeria waar ik een heerlijke pizza heb gegeten. Dit was even weer wat anders dan het standaard vlees ( of vis ) met patat wat hier veel geserveerd wordt. Leuke eigenaar, nog even een babbeltje mee gemaakt. Natuurlijk was dit een puur promotiegesprek, met als vragen hoe kwam je op dit restaurant en schrijf je wel een goede review over ons?. Al met al was het wel lekker om weer eens met iemand te praten, want niet het hele gesprek ging over de promotie van de pizzeria. 

Het plan was om paard te rijden op dit eiland, maar dit had ik van te voren moeten reserveren. Ik moest dus een andere bezig vinden de volgende morgen, maar dat zou vast wel goed komen. Voor nu een filmpje opzetten en weer lekker gaan pitten.