Let's hunt some whale!

Na het ontbijt gelijk door naar de walvissafari. Gelukkig zat de organisatie, Espaco Talassa, vlak bij mijn hotel. Zo kon ik nog enigszins uitslapen.

Om 9 uur begon de briefing van de walvissafari en deze werd zeer leuk verteld door de begeleiders. Er werd luchtig en af en toe met een beetje humor verteld, goed informatie over de soorten walvissen en over hoe belangrijk de natuur voor ons is. De insteek van deze organisatie is dat wij komen voor de walvissen en de walvissen niet voor ons. Wat houd dit in: ze hebben regels opgesteld om de welzijn van de dieren voorop te stellen. Zo wordt er minimaal 50 meter afstand gehouden van de walvissen als de motor aan is. Binnen de straal van 50 meter ogen maar 3 boten aanwezig zijn om de walvis te zien. Ook spraken zij hun ongenoegen uit over de meer commerciële walvistochten en over de gevolgen van massatoerisme wat de eigenaar hoopt nooit mee te maken op de Azoren. Een prettige sfeer en helemaal in mijn denkwijze over natuur en de mens.

De tocht werd gemaakt in een alweer zo'n stoere zodiac. Alleen het boottochtje is op zo'n boot al de moeite waard en zeker langs de kust van Pico. in het begin zijn we op zoek gegaan naar potvissen, hier hebben wij er 3 van gezien. De gids legde uit dat het allemaal vrouwtjes of jongen zijn omdat de mannen naar het noorden zijn vertrokken. De mannetjes hebben een dikkere speklaag, deze kunnen zij ontwikkelen omdat zij niet de jongen hoeven te baren en te verzorgen, waardoor zij tegen koudere wateren kunnen. 

Rond een uur of 11 gingen we op zoek naar andere soorten. Helaas hebben we niet veel meer gezien dan de potvissen en risso dolfijnen. De risso dolfijnen waren erg mooi om te zien, deze kwamen ook redelijk dichtbij de boot. Risso dolfijnen zijn een soort dolfijnen die net zoals de potvissen naar grote dieptes duiken om inktvissen te eten. Normaal zou je ver de ze op moeten gaan om deze dieren te spotten, maar aangezien het vlak bij de kust van pico al gelijk heel diep is, zijn ze hier te bewonderen op redelijk kleine afstand van de kust. Het was een zeer mooie ervaring en ook zeer leerzaam, want de begeleiders zijn allemaal biologen en kunnen zeer goede informatie delen. 

In de middag naar Madelena gereden in de hoop een leuk stadje tegen te komen. Op zich was het een leuk stadje, maar aangezien dit het grootste stadje op het eiland is, was er niet veel te beleven. Wel een prachtige kustlijn, mooi robuust en zwart ( vanwege het lava gesteente ). Er zat wel een grote supermarkt. Hier gelijk wat boodschappen gedaan, wat drinken, weer wat energie repen en natuurlijk bananen. Ik had de keuze tussen import bananen ( stond er zo letterlijk op ) en lokale bananen. Natuurlijk moesten dit de lokalen worden om een beetje van het lokale fruit te proeven ( deze waren trouwens ook goedkoper, moet wel een beetje op het budget letten ). 

Vanuit Madelena terug gereden naar mijn hotel. Onderweg nog even een uitstapje gemaakt om over het lavagesteente langs de kust te lopen. Rond een uur of 5 weer terug in het hotel. Hier merkte ik dat ik verbrand was in mijn gezicht en een beetje op mijn benen. Ook kreeg ik een beetje kramp in mijn buik en besloot om het avondeten maar even over te slaan. Dit keer niet vanwege een paniekaanval, maar vanwege de verbrandheid en de kramp. Ik had deze avond een energiekoek gegeten en een banaantje. Morgen maar weer inhalen bij het ontbijt. Weer een filmpje op gezet ( hele wifi netwerk hier platleggen voor een filmpje ) en vroeg gaan slapen. 

Het geluid wat ik elke avond hoor is bijna buitenaards, wat blijkt het zijn de stormvogels die hier leven. Geleerd op de walvistocht. Slaap lekker.